داستانی زیبا از خوش خلقی حضرت زهرا (علیهاالسلام)
امام حسن عسکری (علیه‏السلام) فرموده است: «روزی زنی نزد حضرت فاطمه (علیهاالسلام) آمده و گفت: مادر ضعیفی دارم که در مورد نماز، دچار اشتباهی شده و مرا نزد شما فرستاده است تا از شما مشکل او را سؤال نمایم . حضرت فاطمه (علیهاالسلام) جواب سؤال او را داد . سؤال دوم را پرسید و حضرت فاطمه جواب داد و سؤال سوم را نیز جواب داد تا 10 سؤال کرده همه را جواب فرمود . زن از زیادی سؤالهایش شرمنده شد و گفت: بیش از این شما را به زحمت نمی‏اندازم و دیگر سؤال نمی‏کنم .
صدیقه طاهره (علیهاالسلام) فرمود: باز هم بیا و هر چه سؤال داری، بپرس . اگر کسی را اجیر کنند که بار سنگینی را تا ارتفاعی بالا ببرد، ولی در مقابل، به عنوان پاداش و مزد به وی صدهزار دینار طلا بدهند، آیا در مقابل چنین اجرتی این کار، یعنی حمل بار سنگین، برایش دشوار خواهد بود؟ آن زن پاسخ داد: نه .
حضرت فرمود: هر پرسشی که پاسخ می‏دهم، به بیش از فاصله زمین و عرش (همانند) جواهر و لؤلؤ پاداش می‏گیرم . پس مسلم است که تو هر قدر سؤال کنی، برای من هیچ گونه ناراحتی ایجاد نخواهد کرد; زیرا از پدرم رسول خدا (صلی‏الله‏علیه‏و آله) شنیدم که می‏فرمود: روز قیامت علماء شیعیان ما محشور می‏شوند و به اندازه دانش‏شان به آنها خلعت‏های گرانبها داده می‏شود و نیز مقدار خلعت‏های آنان با مقدار تلاشی که برای ارشاد بندگان خدا نموده‏اند، مناسبت دارد، تا جایی که به یکی از آنان هزار هزار زیور از نور هدیه می‏دهند .
آن گاه منادی از سوی پروردگار ندا می‏دهد: ای کسانی که ایتام آل محمد (علیهم‏السلام) را کفالت و سرپرستی کردید و ای کسانی که در هنگام نبودن پدران این ایتام (ائمه)، آنان را محافظت کردید، اینان همان شاگردان شمایند، همان یتیمانی که سرپرستی و نگهبانی‏شان نمودید و با علوم خود آنان را شاداب و با طراوت کردید . پس به مقدار علمی که به شاگردان خود دادید، از سوی خدا به آنان خلعت دهید .
سپس آنان به شاگردان خویش به مقدار درسی که به آنان در دنیا داده بودند، خلعت می‏دهند . حتی برخی از این شاگردان نیز به شاگردان خود خلعت می‏دهند و از سوی خداوند تعالی امر می‏شود که به معلمان دو برابر آن چه به شاگردان خود خلعت داده‏اند، به وسیله فرشتگان خلعت داده شود .
سپس حضرت فاطمه (علیهاالسلام) فرمود: ای کنیز خدا! یک تار نخ از این خلعت‏های آخرتی از آن چه که خورشید یک میلیون بار بر آن بتابد، با ارزش‏تر است
) بحار الانوار، ج 2، ص 3