انسان موجودی است اجتماعی ، و زندگی انسان لازمه اش این است یک رفیق و دوست داشته باشد و یا معاشرت صمیمانه و همدلی و همراهی با او احساس نیازش را برطرف کند ، لازم است این را هم مد نظر داشته باشیم با هر کسی نمی‌توان ارتباط دوستی به پا کرد ، در ادامه معیار دوست خوب را عرض می‌کنم.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله ) در این باره می‌فرماید: همنشینی با صالحان همانند عطر فروشی است که اگر سودی نبرد از بوی خوشش استفاده می‌کند اما همنشینی با افراد فاسد، مثل آهنگری که در کنار کوره نشسته است اگر از گرمی آتش آن در امان باشد ولی دود آن در امان نیست، [1] اساساً همنشینی با هر فردی با هر خصلتی ، شخصیت انسان را به همان سمت سوق می‌دهد اگر نیکو خصلت باشد نیکو و اگر فاسد باشد فاسد، پس چه بسا نیکوست که با افراد فاسد دوری کنیم ، این را هم از یاد نبریم که قبل از دوستی با هر کسی او را مورد آزمایش قرار دهیم. 

ادامه مطلب...

 مردی از امام باقرعلیه السلام پرسید امام در پاسخ فرمود: به قلبت رجوع کن و ببین که آیا دوستان خدا را در دل دوست داری یا خیر؟
اگر چنین محبتی را در خویش یافتی بدان که پروردگار نیز تو را دوست میدارد.1
بهترین راهی که میتوان فهمید که آیا خداوند مرا دوست دارد، این است که به قلب خود رجوع کرده و ببینم: آیا من او را دوست دارم و به آنچه برای من پسندیده و از من خواسته، راضی بوده و عشق می ورزم؟ با او بودن و راز و نیاز با او را بهتر می پسندم و بر کارهای دیگر ترجیح میدهم؟ آیا دوستان او و نشانه های وی را دوست دارم؟

واضح است که خداوند با انجام فرائض و اعمالی که به آنها امر فرموده (مثل نماز، روزه، جهاد، امر به معروف، احترام به والدین و...) خشنود است و از منهیات ناراضی.

در روایتی از حضرت امام باقر علیه السلام همین معنا را می یابیم: خدا سه چیز را در سه چیز دیگر پوشانده: خشنودی اش را در طاعتش قرار داده، پس هیچ طاعتی را کم مشمار، شاید رضایت خدا در آن طاعت باشد. دوم: خشمش را در معصیت پوشانده، پس معصیتی را ناچیز مشمار، شاید خشم او در آن معصیت باشد. سوم: اولیائش را در مردمان پنهان کرده، پس کسی را تحقیر مکن! شاید همو ولی خدا باشد.

2
پی نوشت
1- اصول کافی، ج 2، ص 126، باب حُبّ الله.
2 -بحارالانوار، ج 75، ص 187، حدیث 27.