سفارش تبلیغ
صبا ویژن
خدا ایمان را واجب کرد براى پاکى از شرک ورزیدن ، و نماز را براى پرهیز از خود بزرگ دیدن ، و زکات را تا موجب رسیدن روزى شود ، و روزه را تا اخلاص آفریدگان آزموده گردد ، و حج را براى نزدیک شدن دینداران ، و جهاد را براى ارجمندى اسلام و مسلمانان ، و امر به معروف را براى اصلاح کار همگان ، و نهى از منکر را براى بازداشتن بیخردان ، و پیوند با خویشاوندان را به خاطر رشد و فراوان شدن شمار آنان ، و قصاص را تا خون ریخته نشود ، و برپا داشتن حد را تا آنچه حرام است بزرگ نماید ، و ترک میخوارگى را تا خرد برجاى ماند ، و دورى از دزدى را تا پاکدامنى از دست نشود ، و زنا را وانهادن تا نسب نیالاید ، و غلامبارگى را ترک کردن تا نژاد فراوان گردد ، و گواهى دادنها را بر حقوق واجب فرمود تا حقوق انکار شده استیفا شود ، و دروغ نگفتن را ، تا راستگویى حرمت یابد ، و سلام کردن را تا از ترس ایمنى آرد ، و امامت را تا نظام امت پایدار باشد ، و فرمانبردارى را تا امام در دیده‏ها بزرگ نماید . [نهج البلاغه]
 

 

 

کلام عشق

چرا شیعیان قبر ائمه را میبوسن ؟

برخی فرقه‌ها، مانند وهابیت بوسیدن ضریح معصومین (علیهم‌السلام) را شرک دانسته و می‌گویند این یعنی بت‌پرستی است.

صاحبان این ادّعا، برای اثبات این عقیده باطل خود، دلیل‌هایی آورده‌اند که هیچ کدام، ثابت کننده مدعای آنان نبوده و ارزشی هم ندارد، چون شرک و بت‌پرستی آن است که برای خداوند سبحان، شریکی قائل بشویم و به جای او، دیگری را پرستش کنیم. بنابراین‌، ساختن ضریح و بوسیدن آنها  اگر به منظور پرستش صاحب قبر باشد، بدون شک این عمل شرک و مذموم است.[1] امّا اگر برای تعظیم و احترام صاحب قبر باشد، این شرک نیست؛ زیرا هر تعظیمی شرک محسوب نمی‌شود.

به عبارت دیگر: بزرگداشت چیزی که به پروردگار منسوب باشد، تعظیم شعائر به شمار می‌آید که قرآن کریم به محترم شمردن آن سفارش نموده است‌: «وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ [حج/ ‌32] هر که نشانه‌های خدا را بزرگ دارد، همانا آن بزرگ داشت از پرهیزکاری دل‌ها است‌». چنان که لمس نمودن و بوسیدن "حجر الاسود" جزء شعائر الهی است و این کار شرک به حساب نمی‌آید.


ادامه مطلب...


  • کلمات کلیدی : امام حسین، تبرک، حسین، کربلا، زیارت، ائمه، مرقد، توسل، معصوم، ابا عبدالله، زیارت ائمه، بوسه بر مرقد ائمه

    • ::: دوشنبه 93/6/3 ::: ساعت 10:30 صبح :::   توسط علی عرب فیروزجائی 
    نظرات شما: نظر