پیامبر اکرم (ص)‌فرموده‌اند:
کسی که با صالحان و نیکان همنشین باشد همانند عطر فروش است اگر سودی برایت نداشته باشد از بوی خوشش استفاده می‌کنی، اما کسی که با اشخاص فاسد همنشین است همانند
آهنگری که در کنار کور? آتشین نشسته اگر از شرار? آتش هم در امان بماند از دود آن اذّیت خواهد شد.
امام صادق (ع)  فرموده اند:
«برادران ایمانی و رفقای خود را با دو صفت آزمایش کنید، پس اگر آن دو خصلت در آن‌ها بود شایسته رفاقت و برادری هستند، وگرنه از آن‌ها دور شوید، دور شوید، دور شوید:
1.مواظبت او بر نمازهایش در اوقات فضیلت آن.
2.نیکی به برادران ایمانی خود در سختی‌ها.
                                           
یکی از حکماء دربار? شرائط انتخاب دوست به فرزندش چنین می گوید:
فرزندم:اگر خواستی برای رفیق انتخاب کنی این شرائط را در نظر بگیر:
1-رفاقت با او مایه زینت تو باشد.
2-اگر از او کمک خواستی به تو کمک نماید.
3-تو را در گفتارت راستگو بداند.
4-اگر در جائی کم آوردی کمبودت را جبران نماید.
5-اگر دستت را برای چیزی به سوی او دراز کردی او هم دستش را به طرف تو دراز کند.
6-در مواقع نیاز اگر کمتر به او رسیدگی کردی ناراحت نشده و آبروی تو را حفظ کند.
7-اگر از تو نیکی و خوبی ببیند آن را به حساب آورده و اگر شکستی در زندگی برایت پیش آمد به یاریت بشتابد.
8-در صورت تقاضا به تو عطا کند، و اگر ساکت شدی و درخواستت را نگفتی خودش ابتداءً این کار را انجام دهد.
9-اگر حادثه ناگواری برایت پیش آمد، کمک‌های او برایت کافی باشد.
10-در صورت احتیاج به مال، تو را یاری کند.
نتیجه میگیریم:
 با رفاقت با افراد شریف و صاحب حسب و نَسب باعث کامل شدن عقل و ادب انسان می‌شود. ولی دوستی با اشخاص پست و فرومایه موجب لکه‌دار شدن شرافت و شخصیت انسان
خواهد شد.
دوستی با مردم دانا نکوست                             دشمن دانا ، به از نادان دوست
دشمن  دانا ، بلندت می کند                             بر زمینت می زند نادان دوست ادامه مطلب...