در حسینیه تو برگ براتم دادند
                                      وسط سینه زنی بود نجاتم دادند

 
مرده ای بیش نبودم که به دستور شما
                                     تا مسیحا بشوم آب فراتم دادند
تا که احرام ببندم به منای تو حسین (ع)
                                       رخت مشکی تو اندر عرفاتم دادند

 
رو گرفتی که نبینی عرق سائل را
                                      با دو دست کرمت جلوه به ذاتم دادند
با همین قطره اشکی که ندارم آقا
                                     سیئه دادم و سیل حسناتم دادند
نام تو زینت دنیاست اباعبدالله
                                 نمک زندگی ماست اباعبدالله

  ادامه مطلب...

پاینده دین و قرآن از نهضت حسین است 
                                                      اسلام وامدار شخصیت حسین است

در مجلس عزایش بیگانه ره ندارد
                                                       ما را که راه دادند این دعوت حسین است

این پادگاه هنوزش سرباز می پذیرد 
                                                       دلهای کربلایی در خدمت حسین است

افتاد اگر ز پیکر دست امیر لشکر 
                                                       زینب نگاهبان حیثیت حسین است 
 

بزرگ هیئتیان را صدا کنید ازنو

بساط سینه زنی دست و پا کنید ازنو

ز بقچه های قدیمی خانه مادرها

لباس مشکی ما را جداکنید از نو

ادامه مطلب...

(وَأَن لَّیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ؛ اینکه براى انسان جز حاصل تلاش او نیست )1

روزی تصمیم گرفتم که دیگر همه چیز را رها کنم شغلم را،دوستانم را، مذهبم را وخلاصه تمام وتبستگی های زندگی را؛
به جنگلی رفتم تا برای اخرین بار با خداوند صحبت کنم واگر نتوانستم دلیلی برای ادامه زندگی بیابم به ان  نیز خاتمه دهم
به خدا گفتم ایا می توانی دلیلی برای ادامه زندگی برایم بیاوری ؟جواب او مرا شگفت زده کرد .
او گفت ایا سرخس و بامبو را می بینی ؟
پاسخ دادم بلی .
خداوند فرمود ؛

هنگامیکه درخت بامبو وسرخس را افریدم به خوبی از انها مراقبت کردم. به انها نور وآب وغذای کافی دادم دیر زمانی نپاید که سرخس سر از خاک بر اورد وتمام زمین را فرا گرفت  اما از بامبو خبر نبود من از او قطع امید نکردم در دومین سال سرخس ها بیشتر شدندوزیبای خیره کننده ای به زمین بخشیدند اما همچنان از بامبو

ادامه مطلب...

یک شبی مجنون نمازش راشکست بی وضودرکوچه ی لیلی نشست
عشق آن شب مست مستش کرده بود فارغ ازجام الستش کرده بود
گفت یارب ازچه خارم کرده ای برصلیب عشق دارم کرده ای
خسته ام زین عشقدل خونم نکن من که مجنونم تومجنونم نکن
 مرداین بازیچه دیگرنیستم این توولیلی تومن نیستم
گفت ای دیوانه لیلی یت منم دررگت پنهان وپیدایت منم
 سالهاباجورلیلی ساختی من کنارت بودمو نشناختی

این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست
این خاک چه زیباست ولی خاک وطن نیست
آن دختر چشم آبی گیسوی طلایی
 طناز سیه چشم چو معشوقه من نیست
آن کشور نو، آن وطن دانش و صنعت
هرگز به دل انگیزی ایران کهن نیست
در مشهد و یزد و قم و سمنان و لرستان
لطفی ست که در کلگری و نیس و پکن نیست
در دامن بحر خزر و ساحل گیلان
موجی است که در ساحل دریای عدن نیست
در پیکر گلهای دلاویز شمیران
عطری ست که در نافه آهوی ختن نیست

ادامه مطلب...

جمه ها طبع من احساس تغزل دارد
ناخود اگاه به سمت تو تمایل دارد
بی تو چندیست که در زمین حیرانم
مانده ام بی تو چراباغچه ام گل ندارد
شاید این باغچه ده قرن به استقبالت
فرش گسترده ودر دست گلایل دارد
تابه کی یکسره یکریز نباشی شب و روز
ماه مخفی شدنش نیز تعادل دارد
کودکی فال فروش است وبه عشقت هرروز
می خرم از پسرک هرچه تفال دارد
یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت
یک قدم مانده زمین شوق تکامل دارد
هیچ سنگی نشود سنگ صبورت ؛تنها
تکیه بر کعبه بزن کعبه تحمل دارد