ایا جن جسم دارد ومی تواند کسی را اذیت کند ؟

 جن موجودی است که هرچند دارای روح وجسم البته با قابلیت های ویژه خود است اما در شرائط عادی از حس ما پنهان است . از آیات قرآن استفاده می‏شودکه جن مکلّف به تکالیف الهی است. درباره جن افسانه‏ها و داستان‏های خرافی بسیاری ساخته‏اند، ولی اصل وجود آن و صفات ویژه‏ای که در قرآن برای جن آمده، مطلبی است که هرگز با علم و عقل مخالف نیست.

 جن‏ها مانند انسان‏ها دارای دو گروهند: مؤمنان صالح و کافران سرکش.

ویژگی‏های ذیل در مورد جن از آیاتی از قرآن استفاده می‏شود:

 1- موجودی است که از شعله آتش آفریده شده، بر خلاف انسان که از خاک آفریده شده.(1)

 2- دارای علم و ادراک و تشخیص حق از باطل و قدرت منطق و استدلال است.(2) 3- دارای تکلیف و مسئولیت است.(3)

 4- گروهی از آن‏ها مؤمن صالح و گروهی کافرند.(4)

 5- دارای حشر و نشر و معادند.(5)

 6- قدرت نفوذ در آسمان‏ها و خبرگیری و استراق سمع داشتند و بعداً منع شدند.(6) 7- با بعضی از انسان‏ها ارتباط برقرار می کردند و با آگاهی محدودی که نسبت به بعضی از اسرار نهایی داشتند، به اغوای انسان‏ها می پرداختند.(7)

 8- میان آن‏ها افرادی یافت می شوند که از قدرت زیادی برخوردارند، همان گونه که میان انسان‏ها چنین است.(8)

 9- قدرت بر انجام بعضی از کارهای دشوار از جمله کارهای مورد نیاز انسان را دارند.(9)

10- خلقت آن‏ها روی زمین قبل از خلقت انسان‏ها بوده است.(10)

 از آیات استفاده می‏شود بر خلاف آن چه میان مردم مشهور است و آن‏ها را "از ادامه مطلب...

کودکی که به اذن خدا زبان به حق گشود

در سال ششم هجری میان پیامبر و کفار مکه قرار دادی امضا شد که در آن هر دو طرف صلحی به مدت ده سال را پذیرفته بودند دو سال از این پیمان گذشته بود که روزی یکی از کفار هم‌پیمان قریش با سرودن شعری توهین آمیز بر پیامبر اسلام اهانت کرد. این عمل بر قبیله خُزاعه که هم‌پیمان پیامبر بودند گران آمده و موجب درگیری میان دو طرف گردید،ابوسفیان به ناچار برای میانجی‌گری نزد امیرمؤمنان، علی علیه السلام رفت و از او خواست که پیش پیامبر اکرمصلی الله علیه و آله و سلم شفاعت نماید.

علی علیه السلام در جواب فرمود: پیامبر خدا با شما پیمانی بست و هرگز از پیمانش برنمی‏گردد... در این هنگام، حضرت فاطمه علیهما السلام در پشت پرده ایستاده بود و امام حسن علیه السلام که کودک چهارده ماهه‌ای بیش نبود پیش او بود، ابوسفیان خواست که حضرت فاطمه(س) اجازه دهد امام حسن،علیه السلام  نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم از ابوسفیان شفاعت کند. با شنیدن این سخن، امام حسنعلیه السلام  نزد ابوسفیان رفت و با یک دست بر بینی او و با دست دیگر بر محاسن او زد و خداوند او را به زبان آورد تا بگوید:

« ای ابوسفیان! بگو جز خدای یکتا خدایی نیست و محمد رسول خداست، تا من (برایت) شفاعت کنم.»

 علی علیه السلام فرموند:

« سپاس و ستایش خداوندی را که در خاندان محمدصلی الله علیه و آله و سلم  از میان خودشان کسی را مانند یحیی بن زکریاصلی الله علیه و آله و سلم  قرار داد.»

(که در کودکی به اذن خدا زبان به حق گشود) و آیه 12 سوره مریم را تلاوت نمود.

در پناه لطف حق باید گریخت

و توصیه قرآن کریم نیز همین است:

فاذا قرات القرآن فاستعد بالله من الشیطان الرجیم

وقتی که قرآن می‏خوانی از شر شیطان دست به دامان خداوند باش

از این‏رو گفته‏اند: یکی از آداب خواندن قرآن کریم استعاذه است.

«استعاذه» از ریشه «عوض» و یا «عیاض» بوده و به معنای چسبیدن و پیوستن است، و به خداوند استعاذه کردن به معنای دست به دامان او شدن است.

و خداوند نیز پناه خواهد داد زیرا که پناه ‏دهنده و ایمنی بخش است.

پس بنابراین استعاذه گفتن نیست بلکه حرکت و اقدام است درست مثل وقتی که رگ‏بار تگرگ بی‏وقفه می‏بارد تو نمی‏گویی پناه می‏برم به سقف بلکه با شتاب تمام خود را به زیر سقف می‏کشانی، و این همان معنی استعاذه و پناه بردن است.

پس اگر قرآن کریم می‏گوید:

هنگام خواندن قرآن استعاذه کن و به خداوند پناه ببر، نه به این معناست که اعوذ بالله بگو، اگر چه گفتن این سخن نیز سنت پیامبر بوده و مستحب است، اما در اینجا منظور آن است که به سوی خداوند حرکت کن و خود را دامن کشان به دامان او برسان.

 انتظار چیست؟
اسلام که تعلیمات و هدایتهایش بر اساس فلسفه‏های عمیق و صحیح اجتماعی و واقعی قرار دارد، اصل انتظار و نگاه به سوی آینده را، پشتوانة بقای جامعه‏ای مسلمان و محرک احساسات و مهیّج روح فعالیّت و اقدام قرار داده است؛ و انتظار آیندة بهتر، و عصر فتح و گشایش و فرج را برترین اعمال شمرده است و رهبر عظیم‏الشأن آن در حدیث شریف:
«أَفْضَلُ أَعْمالِ أُمَّتی اِنْتِظارُ الْفَرَجِ» (تحف العقول عن الرسول،37)
[برترین کارهای امّتم انتظار است.]
انتظار فرج را افضل اعمال امت خود معرفی فرموده است.
قرآن مجید در آیات متعدّدی، مسلمانان را به انتظار آینده گذارده و آیندة بهتر را به این امت نوید داده است و آینده گرائی را تعلیم می‏فرماید.
از جمله در این آیه نوید می‏دهد که هرگاه خطر ارتجاع پیش آید و از مسلمانان، افرادی مرتد و بی‏دین شوند و از دین برگردند، خدا قوم و گروهی را می‏آورد که آنان را دوست می‏دارد و آنها خدا را دوست می‏دارند، نسبت به مؤمنان فروتن هستند، نسبت به کفار، عزیز و غالب و خوددار و غیر قابل انعطاف می‏باشند، در راه خدا جهاد می‏کنند و از ملامت و سرزنش ملامت کنندگان بیم ندارند؛ که آیة ذیل مشعر بر این مطلب است؛
«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ أَذِلَّةِ عَلَی الْمُؤْمِنینَ أَعِزَّةٍ عَلَی الْکافِرینَ یُجاهِدُونَ فی سَبیلِ اللهِ، وَ لا یَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمْ ذلِکَ فَضْلُ اللهِ یُؤْتیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللهُ واسع عَلیمٌ» مائده/54

علائم ونشانه های ظهور مهدی موعود (ع) چیست؟.
  علائم و نشانه‏های ظهور را بر دو قسم تقسیم کرده اند: علائم حتمی و غیر حتمی.
یک سری علائم مربوط به وضعیت انسان‏ها در آخر الزمان است. علاماتی که وضعیت مردم آخر الزمان را ترسیم می‏کند و در روایات به آن‏ها اشاره یا تصریح شده، از این قبیل است: در آن زمان مردم به نماز اهمیت ندهند و به امانت‏ها خیانت کنند و انسان‏های گناهکار را بر خود حاکم گردانند و دروغگویی را حلال بشمارند و رشوه و ربا خواری فراوان شود. خانه‏ها را محکم بسازند و دین را به دنیا بفروشند و قطع رحم کنند. زنان، خود را شبیه مردان و مردان، خود را شبیه زنان کنند. فسق و فجور فراگیر شود و بهتان و گناه و طغیان فراوان شود. مسجدها زیبا ساخته شوند و قرآن‏ها زیبا چاپ شود. زنان با مردان در کسب و تجارت شریک شوند.. فسق و فجور ظاهر و علنی شود و مؤمن سکوت کند و کسی حرف او را قبول نکند. جوانان، پیران را حقیر شمارند. لواط و زنا فراوان شود و مال فراوان برای فساد و منکرات خرج کنند. شراب علناً نوشیده شود و آمر به معروف، ذلیل و خوار شمرده شود. راه فساد و گناه باز باشد و کسی مانع آن نشود و راه خیر بسته شود.نمایند) و از این راه درآمد کسب کنند. زنان و دختران به آوازه خوانی بپردازند. حاکمان (کشورهای اسلامی) به اهل کفر نزدیک شوند و با آنان دوست شوند و از اهل خیر و ایمان دوری کنند و خویشاوندان با هم ازدواج کنند (زنا کنند) و زنان بر مردان غالب و حاکم شوند و از راه حرام کاسبی کنند و به مردانشان انفاق کنند. قمار ظاهر و علنی شود. زمانی بیاید که از صورت قرآن بدشان بیآید، ولی از شنیدن موسیقی و ترانه لذت ببرند و همسایه از همسایه بترسد از او ظلم ببیند. مردم زکات مال خویش نپردازند و هرج و مرج فراوان شود. زمانی بیاید که فرزند به پدر و مادر خویش نفرین کند و از مردن آنان خوشحال شود.(1)
علامات دیگر: خروج سفیانی از شام و حمله به مدینه و خسف (فرو رفتن) او در اطراف مدینه، خورشید گرفتگی در نیمه‏های ماه رمضان(روز سیزدهم و چهاردهم) قیام حسنی؛ فراگیر شدن آتش عظیمی در طرف مشرق؛ صیحه و ندای آسمانی.(2)
پی‏نوشت‏ها:
1 - با استفاده از بحارالانوار، ج‏52، ص 256، به بعد، با تلخیص؛ منتهی الامال، علامات آخرالزمان.
همان، از صفحه 230 به بعد، منتهی الامال.

وصیت آیت‌الله بهجت؛سوگواری هفتگی برای سیدالشهداء(ع)

مرحوم آیت‌الله بهجت (ره) در وصیت نامه خود خواستار برپایی مجلس ذکر مصیبت حضرت امام حسین علیه‌السلام در مسجد فاطمیه شده‌اند.

 اگر چه وصیت نامه حضرت آیت‌الله بهجت مرجع عارف شیعیان که به تازگی دعوت را حق لبیک گفته‌اند منتشر نشده است اما دفتر ایشان اعلام کرده است طبق وصیت این مرجع شیعه مراسم هفتگی اقامه عزا و سخنرانی در رثای سالار شهیدان و شهدای کربلا از این هفته عملی می‌شود.

مرحوم آیت‌الله بهجت سال‌ها در مسجد فاطمیه واقع در بازارچه گذرخان به تدریس و برپایی نماز جماعت می‌پرداختند، که مجلس ذکر عزای امام حسین علیه‌السلام طبق وصیت روز‌های جمعه از ساعت 30/9 تا 11 در این مکان برپا می‌شود.

حضرت آیت الله بهجت اهمیت خاصی به ذکر مصائب حضرت سید‌الشهداء علیه‌السلام می‌دادند و تاثیرات معنوی آن را از نماز شب هم بالاتر توصیف کرده‌اند.